Little Red Riding Hood

Little Red Riding Hood lived in a wood with her mother. One
day Little Red Riding Hood went to visit her granny. She had
a nice cake in her basket.
On her way Little Red Riding Hood met a wolf.
‘Hello!’ said the wolf. ‘Where are you going?’
‘I’m going to see my grandmother. She lives in a house behind those trees.’
The wolf ran to Granny’s house and ate Granny up. He got into Granny’s bed. A little
later, Little Red Riding Hood reached the house. She looked at the wolf.
‘Granny, what big eyes you have!’
‘All the better to see you with!’ said the wolf.
‘Granny, what big ears you have!’
‘All the better to hear you with!’ said the wolf.
‘Granny, what a big nose you have!’
‘All the better to smell you with!’ said the wolf.
‘Granny, what big teeth you have!’
‘All the better to eat you with!’ shouted the wolf.
A woodcutter was in the wood. He heard a loud scream and ran to the house.
The woodcutter hit the wolf over the head. The wolf opened his mouth wide and
shouted and Granny jumped out.
The wolf ran away and Little Red Riding Hood never saw the wolf again.

shouted-բղավեց

woodcutter-փայտահատ

scream-ճչալ

 

Անգլերեն

Homework

Page 144, ex. 181

1. He works in the centre of Chicago.
2. Does he work in the centre of Chicago?
3. He doesn’t work in the centre of Chicago.
4. They read a lot of books.
5. Do they read many books?
6. They don’t read many books.
7. The children are eating soup now.
8. Are the children eating soup now?
9. The children aren’t eating soup now.
10. Do you play volleyball well?
11. When do you play volleyball?
12. What does Nick do in the evening?
13. Does he go to the cinema in the evening?
14. We don’t dance every day.
15. Look! Kate is dancing.
16. Does Kate sing well?
17. Where does he go in the morning?
18. He doesn’t sleep after dinner.
19. My granny sleeps after dinner.
20. When do you sleep?
21. Nina isn’t sleeping now.
22. Where does John live?-He lives England.
23. My friends from Switzerland speak four languages.
24. Does Elvire speak English, German and French?-Yes, she does.
25. She doesn’t only speak Italian.

 

Անգլերեն

Փոխեցին գլուխները

 

Մայրենի

Տեքստային աշխատանք

 

Մայրենի

Գործնական քերականություն

291.

1.Ա. Բառախումբը իմաստ չի արտահայտում:

Բ. Բառախումբը իմաստ է արտահայտում:

2. Ա. Բառախումբը իմաստ չի արտահայտում:

Բ. Բառախումբը իմաստ է արտահայտում:

3. Ա. Բառախումբը իմաստ չի արտահայտում:

Բ. Բառախումբը իմաստ է արտահայտում:

292.

Թշնամու բանակը շրջապատեց քաղաքը:

Մայրամուտին արեգակը պալատները կարմիր ներկեց:

Փախստականը բարձրացավ ժայռերից մեկի վրա:

Այնտեղ՝ ժայռերի մեջ, մարդիկ իսկական տներ փորեցին:

293.

Նրանց քաղաքները հինգ հազար տարի առաջ էին կառուցվել:

<<Բիբիլա>> հայերեն <<գիրքը>> նույն Աստվածաշունչն է

Հին դարերում Հյուսիսային Աֆրիկայում մի քանի քաղաքակրթություններ իրար դեմ էին ապստամբում:

Եգիպտացիներից հետո այդ երկրում փյունիկցիները հին աշխարհի  հիմնական առևտրականերն ու ծովագնացները դարձան:

Կարթագենը Հռոմի գլխավոր ախոյանը նշանակվեց:

Փյունիկցիները Վասկո դե Գամայից երկու հազար տարի առաջ հարավից Աֆրիկյան գնդակ ուզեց:

294.

Բառերից կազմված բառախմբեր վորոնք ունեն միտք:

295.

Եզոպոսի  առակներց  մեկում  այսպիսի  բան  է  պատմվում։Ընկերոջից  շատ ձուկ որսալու համար մեկը պղտորում է ջուրը։Հավանաբար այդտեղից էլ  առաջացել է «պղտոր ջրում  ձուկ որսալ» արտահայտությունը։Դա  գործածվում է խառնաշփոթ դրություն ստեղծող ու դրանից օգուտ քաղող մարդու մասին։

296.

Սպիտակ ագռավները բնության մեջ հազվագյուտ են։Նրանք շատ քիչ են պատահում։Հենց դրանով են նրանք հետաքրքիր։Տասնութերորդ  դարում Ռուսաստանի թագավոր Պետրոս Առաջինը պալատում մի սպիտակ  ագռավ էր պահում ՝որպես հազվագյուտ երևույթ։Խոսքի մեջ «սպիտակ ագռավ» արտահայտությամբ բնորոշում են մյուսներից տարբերվող մարդկանց,հազվադեպ հանդիպող առարկաները։Առաջին անգամ դա հռոմեական մի բանաստեղծ՝Յուվենալիուսն է գործածել։

297

297.Ա և Բ  նախադասությունների արտահայտած մտքերի տարբերությունները բացատրի՛ր։Գտի՛ր տարբերության պատճառը։

Ա․ Իշխանի ձին մոտեցավ դռանը և սմբակով հարվածեց։

Բ․Ձին մոտեցավ իշխանի դռանը և սմբակով հարվածեց։

Ա․Ժամանակը ոչ մի հզոր շինություն չի խնայել։

Բ․Հզոր ժամանակը ոչ մի շինություն  չի խնայել։

Ա․Մենակ   չմանալու համար  մեզ հյուր եկած աղջիկը զրուցում էր հոգնած երգչուհու հետ։

Բ․ Մենակ   չմանալու համար  մեզ հյուր եկած աղջիկը   հոգնած զրուցում  էր երգչուհու հետ։

Ա․Ամբիոնի մոտ կանգնած մարդն ինչ-որ բան էր պատմում  պապիս։

Բ․Մարդն   ինչ-որ բան էր  պատմում ամբիոնի մոտ կանգնած պապիս։

Ա  և  Բ  խմբերի  տարբերությունն  այն  է,որ  փոփոխվում  է  նախադասության  իմաստը,որովհետև  փոխվում  են  նախադասության  անդամների  տեղերը։

 

Մայրենի

Ջանի Ռոդարի ԿԱԽԱՐԴԱԿԱՆ ԹՄԲՈՒԿԸ

Մի զինվոր տուն էր դառնում պատերազմից։ Նա շատ աղքատ էր, ունեցած-չունեցածը մի
թմբուկ էր միայն։ Բայց տրամադրությունը հրաշալի էր, չէ՞ որ երկար տարիների
բացակայությունից հետո վերջապես տուն էր վերադառնում։ Դրա համար էլ չորսբոլորը հնչում
էր նրա թմբուկի ուրախ դղըրդոցը. «Դըմփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ-դը՛մփ, դը՛մփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ-դը՛մփ»։
Քայլում էր նա ճանապարհով, մեկ էլ մի պառավի հանդիպեց։
– Է՜յ, փառապանծ զինվոր, պատահաբար մի սոլդո չե՞ս ունենա։
– Հաճույքով քեզ երկուսը կտայի, տատիկ, եթե ունենայի, բայց ոչ մի սոլդո չունեմ։
– Իսկապե՞ս չունես։
– Հենց այս առավոտյան քրքրեցի գրպաններս, բայց ոչինչ չգտա։
– Իսկ դու մի անգամ էլ նայի՛ր, լա՜վ փնտրիր։
– Գրպանո՞ւմս։ Լա՛վ, կփնտրեմ, եթե ուզում ես, բայց վստահ եմ, որ… վա՜յ, էս ի՞նչ բան է…
– Սոլդո, տեսնո՞ւմ ես, ուրեմն կա։
– Երդվում եմ, որ չգիտեի այդ մասին։ Հրաշալի է։ Վերցրո՛ւ, տատի՛կ, այն քեզ երևի ավելի
շատ է պետք։
– Շնորհակալ եմ, զինվոր,- ասաց պառավը,- փոխարենը ես էլ քեզ մի բան կտամ։
– Իսկապե՞ս, բայց ինձ ոչինչ պետք չէ։
– Քեզ մի փոքրիկ կախարդանք կնվիրեմ։ Ուշադի՛ր լսիր։ Ամեն անգամ, երբ հնչի թմբուկդ,
բոլորը կսկսեն պարել։
3
– Ի՜նչ զվարճալի կախարդանք է։ Շնորհակալ եմ, տատի՛կ։
– Սպասի՛ր, սա դեռ բոլորը չէ։ Մարդիկ կսկսեն պարել և չեն կարողանա կանգ առնել, քանի
դեռ չես դադարեցրել թմբուկը խփել։
– Ա՛յ քեզ լավ բան։ Չգիտեմ դեռ, թե ինչ կարող եմ անել այս նվերով, բայց երևի պետք կգա։
– Էն էլ ո՜նց։
– Ցտեսությո՜ւն, տատի՛կ։
– Ցտեսությո՜ւն, զինվո՛ր։
Եվ թմբկահարը շարունակում է ճանապարհը դեպի տուն։ Գնում է իր ճանապարհով, մեկ էլ
անտառից դուրս են թռչում երեք ավազակ։
– Քսա՛կդ կամ կյա՛նքդ։
– Վերցրե՛ք, Աստծու սիրուն, պայուսակս էլ վերցրեք… Միայն թե այն դատարկ է։
– Ձեռքերդ վե՛ր, թե չէ կկրակենք։
– Լսում եմ, պարոնայք ավազակներ։
– Որտե՞ղ ես թաքցրել փողերդ։
– Եթե ունենայի, երևի գլխարկիս մեջ կպահեի։
Ավազակները նայեցին գլխարկի մեջ, բայց այն դատարկ էր։
– Իսկ գուցե ականջս կմտցնեի։
Նայեցին ականջի մեջ՝ ոչինչ չկար։
– Չէ՛, ավելի շուտ քթիս ծայրին կդնեի, եթե փող ունենայի։
Ավազակները փնտրեցին, փնտրեցին և, իհարկե, ոչինչ չգտան։
– Էս դու իսկապես աղքատ ես,- բարկացան ավազակները։- Որ էդպես է, թմբուկդ
կվերցնենք, էլի բան է, գոնե մեկ-մեկ կուրախանանք։
– Վերցրե՛ք,- հոգոց հանեց զինվորը,- ափսոս է, իհարկե, հին ընկերոջից բաժանվելը,
այսքան տարի միասին ենք եղել։ Բայց եթե ձեզ այդքան պետք է…
– Պե՛տք է։
– Թույլ տվեք գոնե վերջին անգամ նվագեմ, հետո վերցրեք։ Համ էլ ցույց կտամ, թե ինչպես
են թմբուկ խփում, լա՞վ…
– Դե լավ, թող այդպես լինի, նվագի՛ր։
– Շատ լավ,- ուրախացավ թմբկահարը։- Ես թմբուկ կխփեմ՝ «Դը՛մփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ-դը՛մփ,
դը՛մփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ-դը՛մփ», իսկ դուք պարեք։
4
Տեսնել էր պետք, թե ինչպես սկսեցին պարել այդ սրիկաները։ Ոնց որ տոնավաճառում
պարող արջեր լինեին։ Սկզբում դա նրանց դուր եկավ, ծիծաղում ու կատակում էին։
– Դե՛, դե՛, թմբկահար, իսկ հիմա վալս նվագիր։
– Իսկ հիմա՝ պոլկա։
– Մազուրկա։
Բայց երբ հոգնեցին, շնչակտուր եղան, ցանկացան կանգ առնել, չկարողացան։ Ուժասպառ
եղան, ոտքի վրա չէին կարողանում կանգնել, իսկ կախարդական թմբուկը նրանց ստիպում էր
պարել։
– Օգնեցե՜ք։
– Պարե՛ք։
– Խնայի՜ր։
– Պարե՛ք։
– Աստծո՜ւ սիրուն։
– Պարե՛ք, պարե՛ք։
– Բավակա՜ն է, բավակա՜ն է։
– Էլ թմբուկս չե՞ք խլի ձեռքիցս։
– Չենք խլի։ Հերի՜ք է…
– Ինձ հանգիստ կթողնե՞ք։
– Ինչ ուզում ես՝ կտանք, միայն դադարեցրու նվագդ։
Բայց թմբկահարը դադարեցրեց այն ժամանակ, երբ նրանք լրիվ ուժասպառ եղած գետնին
թափվեցին։
– Շատ լավ է։ Էլ հետևիցս չեք հասնի։
Թմբկահարը փախավ, բայց համենայնդեպս ժամանակ առ ժամանակ դարձյալ խփում էր
թմբու-կին, և այդ ժամանակ սկսում էին պարել նապաստակներն իրենց բներում, սկյուռիկները՝
ծառերի վրա և օրը ցերեկով արթնացած բվեճները։ Այդպես գնում էր թմբկահարը՝
վերադառնալով տուն։
Առաջին ավարտ
Գնում էր, գնում, մեկ էլ մտածեց. «Բայց լավ բան է այս կախարդանքը։ Ավազակների հետ
հիմարի պես վարվեցի։ Կարող էի ստիպել, որ ինձ տան իրենց բոլոր փողերը։ Գուցե ետ դառնամ
և փնտրե՞մ նրանց»։
Հենց այն է, ուզում էր հետ դառնալ, երբ տեսավ ընդառաջ եկող փոստային կառքը։
5
– Այ սա ավելի հարմար է։
Ձիերն արագ վազում էին, ծլնգում էին զանգակները, կառապանը մի ուրախ երգ էր սուլում։
Նրա կողքին նստել էր զինված ոստիկանը։
– Բարև՛, զինվո՛ր, ուզո՞ւմ ես քեզ տեղ հասցնենք։
– Չէ, ես էստեղ էլ ինձ լավ եմ զգում։
– Ուրեմն դուրս արի ճանապարհից, թույլ տուր անցնենք։
– Իսկ դուք նախ մի քիչ պարեք։
«Դը՛մփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ-դը՛մփ։ Դը՛մփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ-դը՛մփ»,- թնդաց թմբուկը։ Եվ
իսկույն սկսեցին պարել ձիերը, կառապանը ցած թռավ իր տեղից և սկսեց դոփել։ Իսկ ի՜նչ
ծիծաղելի էր պարում ոստիկանը՝ցած գցելով զենքը։ Ուղևորները նույնպես բոլորը սկսեցին
պարել։
Պետք է ասեմ, որ այդ փոստային կառքով երեք արկղ ոսկի էին տեղափոխում, մի երեք
հարյուր կիլոգրամ կլիներ։ Զինվորը մի ձեռքով թմբուկն էր խփում, իսկ մյուս ձեռքով արկղերը
ցած գցեց կառքից և ոտքով հրեց թփերի մեջ։
– Պարե՜ք, պարե՜ք։
– Բավակա՜ն է, բավակա՛ն է, էլ չենք կարողանում։
– Ուրեմն հեռացեք, արագ-արագ, և ետ չնայե՛ք…
Փոստային կառքը հեռացավ՝ առանց իր թանկարժեք բեռի, իսկ զինվորը շա՜տ-շատ
հարստացավ, միլիոնատիրոջ չափ… Հիմա նա կարող էր իր համար առանձնատուն գնել,
պարապ-սարապ ապրել և ամուսնանալ ինչ-որ կարևոր պաշտոնյայի աղջկա հետ։ Իսկ եթե էլի
փող պետք լիներ, էլ բանկ գնալու կարիք էլ չէր լինի, բավական է ձեռքը վերցներ իր թմբուկը։
Երկրորդ ավարտ
Գնաց, գնաց զինվորը, հանկարծ տեսավ մի որսորդի, որը նշան էր բռնել, որ կրակի
կեռնեխին։ «Դը՛մփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ-դը՛մփ։ Դը՛մփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ-դը՛մփ»։ Որսորդը ցած գցեց
հրացանը և սկսեց պարել։ Իսկ կեռնեխը թռավ, հեռացավ։
– Թշվառակա՛ն, դու դեռ պատասխան կտաս սրա համար։
– Դա դեռ կտեսնենք, իսկ դու պար արի, դե՜…
– Ա՜խ, էլ ուժ չունեմ։
– Ուզում ես կանգ առնել, խոստացիր, որ այլևս ոչ մի անգամ թռչունների վրա չես կրակի։
– Խոստանո՜ւմ եմ։
Շարունակեց նա իր ճանապարհը և տեսավ մի գյուղացու, որն իր էշին էր ծեծում։
6
– Պարի՛ր։
– Օգնեց՜եք։
– Պարի՛ր։ Կդադարեցնեմ, եթե երդվես, որ այլևս երբեք էշիդ չես ծեծի։
– Երդվո՜ւմ եմ։
Քաջ զինվորը շարունակեց իր ճանապարհը։ Գնում էր և թմբկահարում ամեն անգամ, երբ
պետք էր լինում ինչ-որ վատ արարքի վերջը տալ, արդարությունը վերականգնել կամ պատժել
չարագործին։ Իսկ չարագործներն ու անարդարությունը, չգիտես ինչու, այնքան շատ էին
հանդիպում, որ նա ոչ մի կերպ չէր կարողանում տուն հասնել։ Բայց զինվորը շատ գոհ էր։ «Իմ
տունն այնտեղ կլինի, որտեղ կարող եմ իմ թմբուկի օգնությամբ բարիք գործել» ,- որոշեց նա։
Երրորդ ավարտ
Գնում էր զինվորը և մտածում։ «Հետաքրքիր թմբուկ է, տեսնես ինչպե՞ս է սարքված։ Որտե՞ղ
է գտնվում նրա կախարդանքը»։ Ձեռքի մեջ պտտեցրեց փայտիկները, ուշադիր զննեց։ Կարծես թե
սովորական փայտիկներ են։
– Իսկ գուցե գաղտնիքը թմբուկի մե՞ջ է թաքցրած, այս ձգված կաշվե ծածկոցի տակ։
Եվ նա դանակով մի փոքրիկ անցք բացեց թմբուկի վրա։ Պարզվեց՝ ներսը դատարկ է։
– Դե լավ, ի՜նչ արած…
Եվ զինվորը, ուրախ թմբկահարելով, շարունակեց ճանապարհը։ Բայց այս անգամ
նապաստակները, սկյուռիկներն ու թռչունները այլևս չէին պարում նրա թմբուկի հնչյունների
տակ, բվեճներն էլ չէին արթնանում։
«Դը՛մփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ-դը՛մփ։ Դը՛մփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ-դը՛մփ»։ Ձայնը ոնց որ թե նույնն էր,
բայց կախարդանքը չքացել էր։
Գուցե չհավատաք, բայց թմբկահարը, չգիտես ինչու, նույնիսկ ուրախ էր դրա համար։

Չորրորդ ավարտ

Գնում է, գնում, մեկ էլ տեսնում է ավազակները բռնել են մի գեղեցիկ աղջկա և ուզում են նրա ձեռքի գումարը վերցնել: Աղջիկը լալիս էր և խնդրում էր նրանց, որ բաց թողնել իրեն: Բայց ավազակները ծաղրում էին նրան: Զինվորը սկսեց զարկել թմբուկը: «Դը՛մփ-դըրը՜մփ-դը՛մփ»: Ավազակները սկսեցին պարել: Նրանք ճանաչեցին զինվորին և սկսեցին խնդրել, որպեսզի նա դադարեցնի թմբկահարելը , իսկ իրենք խոստացան, որ էլ երբեք որևէ մեկին այլևս չեն նեղացնի: Զինվորը ասաց.
– Ուրեմն հեռացե՛ք, արագ:
Այդ գեղեցիկ աղջիկը և զինվորը ամուսնացան և ապրեցի ուրախ և երջանիկ իրենց ամբողջ կյանքը:

 

Մայրենի

Пушок

Пушок
В доме у нас жил ёжик. Когда его гладили, он прижимал иголки к спине
и делался совсем мягким. Поэтому мы его назвали Пушком. Если Пушок
был голодный, он бегал за мной, как собака. При этом он кусал меня за
ноги, требуя еды.
Летом я брал Пушка с собой в сад. Он бегал по дорожкам, ловил жуков
и с аппетитом их съедал.
Когда наступила зима, я перестал
брать Пушка на улицу. Но вот однажды я
собрался на санках с гор кататься и решил
взять с собой Пушка. Взял я ящик,
положил туда тряпку и посадил ежа, а
сверху другой тряпкой закрыл, чтобы ему
теплее было.
Долго я катался с ребятами на санках,
а потом мы решили пойти в деревню,
чтобы посмотреть на убитого волка. Его
только что охотники принесли.
Я поставил санки с Пушком в сарай, а
сам с ребятами побежал. Там, в деревне,
мы с ребятами смотрели, как с волка
снимают шкуру. Домой я пришёл поздно.
О Пушке я вспомнил только на другой день. Побежал я в сарай к санкам.
Смотрю – лежит мой Пушок, свернулся и не двигается. Взял я его в руки, но
он даже не пошевелился. За ночь, видимо, замёрз и умер.
1
2
156
Я решил похоронить Пушка в саду, закопать в снег в том ящике, в
котором он умер. Очень мне его было жалко.
Но вот наступила весна, да какая тёплая! Один раз утром вышел я в сад.
Там весной особенно хорошо – солнце светит, на деревьях первые листочки
появляются. Вдруг смотрю, листья под деревом зашевелились. Что такое?
Из-под старых листьев показывается знакомая мордочка, черные глазки
смотрят на меня.
Я бросился к ёжику. Через секунду я уже держал на руках Пушка, он
обнюхивал мои пальцы и просил еды.
Рядом на земле лежал ящик, в котором Пушок проспал всю зиму.
пушок (пух) – աղվամագիկ аппетит – ախորժակ
хоронить (похоронить) – թադել

4. Подберите к следующим словам антонимы из текста.
Твёрдый-мяхки, сытый-колодный, снизу-сверху, холоднее-теплее , рано-, день-ночь, холодный-жаркий, плохо-хорошо

 

Ռուսերեն

Капризная роза

Прочитайте отрывок из рассказа ,,Маленький принц”

… На планете Маленького принца всегда росли простые, скромные цветы – у них было мало лепестков, они занимали совсем мало места и никого не беспокоили. Они раскрывались поутру в траве и под вечер увядали. Маленький принц не сводил глаз с крохотного ростка, не похожего на все остальные ростки и былинки. Вдруг это какая-нибудь новая разновидность баобаба? Но кустик быстро перестал тянуться ввысь, и на нем появился бутон.

Маленький принц никогда еще не видал таких огромных бутонов и предчувствовал, что увидит чудо. А неведомая гостья, еще скрытая в стенах своей зеленой комнатки, все готовилась, все прихорашивалась. Она заботливо подбирала краски. Она наряжалась неторопливо, один за другим примеряя лепестки. Она не желала явиться на свет встрепанной, точно какой-нибудь мак. Она хотела показаться во всем блеске своей красоты. Да, это была ужасная кокетка! Таинственные приготовления длились день за днем.

И вот наконец, однажды утром, едва взошло солнце, лепестки раскрылись. И красавица, которая столько трудов положила, готовясь к этой минуте, сказала, позевывая:

– Ах, я насилу проснулась… Прошу извинить… Я еще совсем растёрпанная…

Маленький принц не мог сдержать восторга:

– Как вы прекрасны!

– Да, правда? – был тихий ответ. – И заметьте, я родилась вместе с солнцем.

– Кажется, пора завтракать. Будьте так добры, позаботьтесь обо мне…

Маленький принц очень смутился, разыскал лейку и полил цветок водой. Скоро оказалось, что красавица горда и обидчива, и Маленький принц

совсем с нею измучился. У нее было четыре шипа, и однажды она сказала ему:

– Пусть приходят тигры, не боюсь я их когтей!

– На моей планете тигры не водятся, – возразил Маленький принц. – И потом, тигры не едят траву.

– Я не трава, – обиженно заметил цветок.

– Простите меня… – Нет, тигры мне не страшны, но я ужасно боюсь сквозняков. У вас нет ширмы?

«Растение, а боится сквозняков… очень странно… – подумал Маленький принц. – Какой трудный характер у этого цветка».

– Когда настанет вечер, накройте меня колпаком. У вас тут слишком холодно. Очень неуютная планета. Там, откуда я прибыла… Она не договорила. Ведь ее занесло сюда, когда она была еще зернышком. Она ничего не могла знать о других мирах. Глупо лгать, когда тебя так легко уличить! Красавица смутилась, потом кашлянула раз-другой, чтобы Маленький принц почувствовал, как он перед нею виноват:

– Где же ширма?

– Я хотел пойти за ней, но не мог же я вас не дослушать!

Тогда она закашляла сильнее: пускай его все-таки помучит совесть! Хотя Маленький принц и полюбил прекрасный цветок и рад был ему служить, но вскоре в душе его пробудились сомнения. Пустые слова он принимал близко к сердцу и стал чувствовать себя очень несчаснтым.

– Напрасно я ее слушал, – доверчиво сказал он мне однажды. – Никогда не надо слушать, что говорят цветы. Надо просто смотреть на них и дышать их ароматом. Мой цветок напоил благоуханием всю мою планету, а я не умел ему радоваться. Эти разговоры о когтях и тиграх… Они должны бы меня растрогать, а я разозлился… И еще он признался:

– Ничего я тогда не понимал! Надо было судить не по словам, а по делам. Она дарила мне свой аромат, озаряла мою жизнь. Я не должен был бежать. За этими жалкими хитростями и уловками я должен был угадать нежность. Цветы так непоследовательны! Но я был слишком молод, я еще не умел любить.

1. Вставьте пропущенные буквы в словах:

увядать, тянуться, предчувствовать, солнце, сердце, когтьями, несчастный

2. Подберите антонимы:

молод —старый

прекрасный —ужасный

крохотный —огромный

неторопливо —быстро

3. Допишите:

растрепанные волосы, седьмое чудо, таинственный друг, наглая ложь, маленькая хитрость.

4. Составь словосочетания со следующими словами:

аромат, сердце, чувство, планета, комната.

свежий аромат,доброе сердце, приятное чувство, маленькая планета, красивая комната.

 

Ռուսերեն